Bu dünya icin kendini paralaman gülünc.

Bir kosusturmacadir gidiyor.
Ne kendime zaman ayirabiliyorum ne de cevremdeki insanlara.
Bu sebeptendir tüm enerjim yok oluyor gibi hissediyorum. Galiba mevsim gecisinden dolayi.

Dünyada en kiymetli sey ilk sirada tabiki saglik. Ikincisi de hic süphesiz zaman.
Cünkü gecerken degerini bilemedigin zaman. Dönüp baktiginde keskeler birakiyor ardinda.
Keske dememeyi kendime hep ilke edinmis olmama ragmen. O kadar cok keskeler biriktirmisim ki icimde. Zaman gectikce aci bir gercek olarak hep yüzüme vuruyor icimin derinliklerindeki keskelerim.

Ama, diyorum. Ama o keskeler olmasaydi. Suanki hissleri, duygulari, düsünceleri barindiramazdim gönlümde, gözümde.
Yine de bir umut var hayata dair icimde. Bitmek bilmeyen. Beni düsündükce mutlu eden. Zaman, zaman yüzümde bir gülümsemeye vesile olan ufacik, ama yesermeye, dallanip budaklanmaya hazir bir umut.


Son günlerde " Bir insan ne icin yasar, neye deger verir, hayattan ne ister?" sorulari dolasiyor kalbimde.
Sürekli bunu düsünüp cevabini, daha dogrusu tam tatmin edecek cevabi bulamiyorum.

Neden?

I k i b i n o n d o k u z

Merhaba arkadaşlar,

Sayılara, günlereve takvimlere fazla takılan bir insan değilim belki ama yeni başlangıçlar beni her zaman heyecanlandırmıştır.
Yeni iş,  yeni okul, yeni ev ve yeni yıl. 

Ne yazıkki bu yeni yıla sabahın 6sında gelen acı bi haberle başladık.  Bir aydır yoğun bakımda olan Anneannemi kaybettik. Ocak ayının biri bizim için artık başka anlam ifade edecek.
Kendimi ifade edemeyeceğim kadar çok canım yandı.  Annemin üzülmesi, onun kalbinin burukluğu beni çok düşündürdü.  Çok üzdü. Bi kac gündür hayalet gibi dolaştığımı fark ettim.
Bugün biraz kendime geldim ve buraya bu duygularımı not düşmek istedim.

Bizim daha doğrusu benim yaşadığım ilk cenaze; dedemin, yani babamın babasının cenazesiydi. Onu kabullenmek idrak etmek çok daha ağır olmuştu.  Sonra 4 sene sonrasında babaannemi kaybettik. Simdi üzerinden bi buçuk sene geçmişti ki, anneannem de gitti.
Sabah 6da haberi aldık.  Hemen teyzeme ve dayıma gittik. Biletler ayarlandı, havaalanına gidildi. Teyzem ve dayılarımı yolcu ettik. (Annem bi gün öncesinden memlekete doğru yola çıkmıştı,  sabah 5 de memlekete indi hemen ardından acıhaber geldi.)
Dayimlarin memlekete inip, köyümüze gitmeleri, haberi aldiklari dakikadan itibaren tam 12 saat sürdü.
Bu da gurbetin başka bir acı yüzü  maalesef.
Uzak olmak korkularımızı arttırıyor.  Ya yetişemezsem,  ya son bir defa göremezsem...

Fânisin dünya. 
Gerçekten, kimseye kalmıyorsun.  Kimse senden bir çöp dahi alıp götüremiyor. 
Peki bu insanlar farkına varamıyor mu bunun.  Kavgalar, küslükler hepsi bu dünyada kalacak. Para, mal, mülk hepsi burada kalacakken. Neden? Ne için bu çaba??

Yeni yıldan hiç bir zaman bir beklentim olmadı.  Benim beklentim yalnızca Rabbimden.

Hayırlar bekliyorum...

Almanyada yaşam 🍂

Merhaba,
Gri renkli almanyadan herkese selamlar.
Burda yaşıyorsanız gri rengin her tonuna alışmışsınız demektir. Yazı aşırı sıcak olmayan, kışı çok da soğuk olmayan, hatta hemen hemen hiç kar yağmayan bu memlekette yaşamak bizler için hem zor hem de vazgeçilmez. 
Burda büyümüşsen "yabancısın", zaten türkiyeye gittiğinde de cok farklı değilsin. 

Almanlar zannedildiği gibi mahkeme suratlı insanlar değiller, bir çoğu yardımsever ve güler yüzlüler. Kamusal alanda derdinizi anlatacak ve gündelik hayatın akışına hâkim olacak kadar almanca bildiğiniz zaman tek bir sorun yaşamayacaksınızdır.

Babam zamanında gelmiş yerleşmiş buraya sonra da annemi, kız kardeşimi ve beni de getirmiş. O gün bugündür geri dönmeyi planlıyorlar.  Ama günden günedaha da fazla yerleşiyoruz buraya farkında olmadan. Ben yakın tarihte eşimi getirdim misal 😀.
"Hani temelli dönüyordun" sorusuna da cok maruz kaldım açıkçası.  🙈
Şimdi hayatımızı burda kurmanın çabasındayız. 
Bu süreçte sizler de bizimle heyecanımızı, mutluluğumuzu ve hayallerimizi paylaşabilirsiniz. 

Sevgiler...

Hoşgeldiniz 🦋

Merhaba arkadaşlar... 
Şu an belki çok bir okuyucum olmamasına rağmen çok heyecanlıyım.  
Güzel hayaller ile açtığım bu blog da günden güne büyümeyi diliyorum. 
Hayatta insanın hayalleri olması lazım.  Hedefi olmadan, hayalini kurduğu bir şey olmadan yaşayamaz insan. Çok şükür bir çok hayalimi gerçekleştirdim. Hatta, kimisi için çok basit olan şeyler benim için paha biçilmez derecede önemli ve özeldi.  Bir çoğunu gerceklestirmeme rağmen.  Daha bir cok hayalim beni bekliyor.
.
.
.