Bu dünya icin kendini paralaman gülünc.

Bir kosusturmacadir gidiyor.
Ne kendime zaman ayirabiliyorum ne de cevremdeki insanlara.
Bu sebeptendir tüm enerjim yok oluyor gibi hissediyorum. Galiba mevsim gecisinden dolayi.

Dünyada en kiymetli sey ilk sirada tabiki saglik. Ikincisi de hic süphesiz zaman.
Cünkü gecerken degerini bilemedigin zaman. Dönüp baktiginde keskeler birakiyor ardinda.
Keske dememeyi kendime hep ilke edinmis olmama ragmen. O kadar cok keskeler biriktirmisim ki icimde. Zaman gectikce aci bir gercek olarak hep yüzüme vuruyor icimin derinliklerindeki keskelerim.

Ama, diyorum. Ama o keskeler olmasaydi. Suanki hissleri, duygulari, düsünceleri barindiramazdim gönlümde, gözümde.
Yine de bir umut var hayata dair icimde. Bitmek bilmeyen. Beni düsündükce mutlu eden. Zaman, zaman yüzümde bir gülümsemeye vesile olan ufacik, ama yesermeye, dallanip budaklanmaya hazir bir umut.


Son günlerde " Bir insan ne icin yasar, neye deger verir, hayattan ne ister?" sorulari dolasiyor kalbimde.
Sürekli bunu düsünüp cevabini, daha dogrusu tam tatmin edecek cevabi bulamiyorum.

Neden?

Hoşgeldiniz 🦋

Merhaba arkadaşlar... 
Şu an belki çok bir okuyucum olmamasına rağmen çok heyecanlıyım.  
Güzel hayaller ile açtığım bu blog da günden güne büyümeyi diliyorum. 
Hayatta insanın hayalleri olması lazım.  Hedefi olmadan, hayalini kurduğu bir şey olmadan yaşayamaz insan. Çok şükür bir çok hayalimi gerçekleştirdim. Hatta, kimisi için çok basit olan şeyler benim için paha biçilmez derecede önemli ve özeldi.  Bir çoğunu gerceklestirmeme rağmen.  Daha bir cok hayalim beni bekliyor.
.
.
.