Bu dünya icin kendini paralaman gülünc.

Bir kosusturmacadir gidiyor.
Ne kendime zaman ayirabiliyorum ne de cevremdeki insanlara.
Bu sebeptendir tüm enerjim yok oluyor gibi hissediyorum. Galiba mevsim gecisinden dolayi.

Dünyada en kiymetli sey ilk sirada tabiki saglik. Ikincisi de hic süphesiz zaman.
Cünkü gecerken degerini bilemedigin zaman. Dönüp baktiginde keskeler birakiyor ardinda.
Keske dememeyi kendime hep ilke edinmis olmama ragmen. O kadar cok keskeler biriktirmisim ki icimde. Zaman gectikce aci bir gercek olarak hep yüzüme vuruyor icimin derinliklerindeki keskelerim.

Ama, diyorum. Ama o keskeler olmasaydi. Suanki hissleri, duygulari, düsünceleri barindiramazdim gönlümde, gözümde.
Yine de bir umut var hayata dair icimde. Bitmek bilmeyen. Beni düsündükce mutlu eden. Zaman, zaman yüzümde bir gülümsemeye vesile olan ufacik, ama yesermeye, dallanip budaklanmaya hazir bir umut.


Son günlerde " Bir insan ne icin yasar, neye deger verir, hayattan ne ister?" sorulari dolasiyor kalbimde.
Sürekli bunu düsünüp cevabini, daha dogrusu tam tatmin edecek cevabi bulamiyorum.

Neden?

Türkiye de neden yapamadım?

Merhabalar arkadaşlar, 
Bana sıkça sorulan soru 'neden türkiyede yapamadin?'
Ben ülkemi, vatanımı çok seviyorum.  Bu tartışılmaz tabiki. Ama sıkıntı sevmek ya da sevmemekle bitmiyor. Almanyada büyümüş,  okumuş, yetişmiş  (ki türk kültürü ile yetiştiğimizi vurgulamak istiyorum), okula gitmiş biri olarak sonra türkiyede küçük bir ilçede çevren olmadan, ailen olmadan yaşamak cok çok zor.
Evet Almanyada büyüdüm, 2011 yılında Türkiyeye gelin gittim. Hani derler ya aşkın gözü kördür,  yada hayata pembe gözlükler ile bakmak, hahhh işte tamda o duygular, o düşünceler ile.
Hani iki gönül bir olunca samanlık da seyran oluyor muşşs tu yaaa :) Pek de öyle olduğu söylenemez.
Öncelikle şunu söyleyeyim, hiç kıvırmayacağım maddiyat gerçekten çok önemli.  Evet sevgiyi belki etkilemiyor ama geçim için, yaşam için, kendi ayaklarının üzerinde durabilmek için vs vs...
Biz eşimle çok küçük yaşlarda tanıştık.  Küçükken birlikte oyunlar oynardik. Hemen hemen her yaz izine giderdik zaten. Sonra zaman geçti, internet üzerinden görüşmeye başladık (15-16yaşlarda). Ve sonra zor süreç başladı.  Aileler, mesafe, farkli ülkeler, okul, sonra iş falaaan derkeeenn nihayet evlendik.
Türkiyeye gözü kapalı gittim desem hiç de yalan olmaz inanın.  Hiç bir şeyi görmedi gözlerim.  Aceba bu şekilde o dönemleri geçiren sadece ben miyim???? 🙄🙄
19 yaşındaydım daha... ne küçükmüşüm 🤭 boşuna demiyorum pembe gözlüklüydüm diye😁

NEEEEYYSEEE (gönül hanım efekti verrr)
Ilk zamanlar her şey çok güzeldi.  Hic bir seyi sorun etmiyordum. Olsundu, yaparım dı, nevarkiydi...
Küçük bir sehirin, küçük bir ilcesiydi. Yalniz değildik, esimin ailesi ile birlikte yaşıyorduk.  Hatta babaannemiz de vardi evimizde. (ALLAH sağlık sihhat versin, son zamanlarda onunda durumu iyi değil). Ama ben yalnızdım. Eşim işe gidiyordu (babasıyla birlikte çalışıyorlardı), ailem almanyadaydı arkadaşlarım yoktu, hatta mahallede yaşı bana en yakın ablanın benden 1 yaş küçük oğlu vardı.  O kadar diyorum 😂 .
Yani kısacası yapayalnızdım.  Eşim dışında kimsem yok gibi hissediyordum. Ailemi, kardeşlerimi ve eski yaşantımı özlemiyordum desem kendimi bile inandıramam.
Bana soruyorlar "kayinvaliden ile anlaşıyormuydunuz?". Yahu arkadaşlar melek miyiz biz insanlar 😆? Yeri geliyor anne-kız bile kavga ediyor, küsüyor. Anne kızına karışıyor,  kız anneye alınıyor.  Yaniii???? Bizde  de oluyordu tabiki sorunlar. Ama aşılamayacak şeyler değildi.  Ayrıca insanın bi alışma süresi oluyor. Uzaktan tanıdığın gibi olmuyor ki. Içine girmek tüm gün yaşamak başka.  Haaa yanlış anlaşılmasın burda ben onlara alıştım, zor insanlardı asla demiyorum. Aksine en çok onlar bana alışmaya çalıştı. Ben çok zorlandım ve herkesi de zorladım sanırım o dönemde.

Askerliğini sürekli erteleyen eşim artık daha fazla beklemek istemedi ve 2014 temmuz-ağustos döneminde askere gitti. Önce ısparta, sonra ordan usta birliğine Şırnak.  Benim icin tarif edilemez derece de zor bir dönemdi.  O dönem bir blog'um vardı.  Cok fazla depresim hatırlarım olduğunu fark edince o imha edildi 😁😁😁.
Eşim askere gittiğinde usta birliğine gidinceye kadar turkiyedeydim. O ne zamanki şırnak'a gitti, bende almanyaya ailemin yanına geldim. Ilk geliş sebebim aslında askerlik dönemini burda geçirebilmek. Ikinci sebebim de pasaportumun gününü yenilemek.
Sonra buraya gelince neden burda yaşamıyoruz dedim... bu fikrimi eşime anlattım.  Ikna etmek zor oldu demek doğru olmaz belki ama artılarını ve eksilerini çok düşündük.  Bir tarafım geri gitmek ama diğer tarafım asla ailemden, burdaki çevremden ayrılmak istemiyordu. 
Vel hasıl... Eşim askerden geldi... ardından daha zorlu bir süreç başladı.  Aile birleşimi ile almanyaya gelmesi...
Az kalsın yurt dışı ediliyordum... neler neler yaşadım... ama baska bir yazıda  da onu anlatmak dileği ileee....

Bu seferlik benden bu kadar... 
"Hoş"ça kalın
Mutlu kalın...😘😘🤗

I k i b i n o n d o k u z

Merhaba arkadaşlar,

Sayılara, günlereve takvimlere fazla takılan bir insan değilim belki ama yeni başlangıçlar beni her zaman heyecanlandırmıştır.
Yeni iş,  yeni okul, yeni ev ve yeni yıl. 

Ne yazıkki bu yeni yıla sabahın 6sında gelen acı bi haberle başladık.  Bir aydır yoğun bakımda olan Anneannemi kaybettik. Ocak ayının biri bizim için artık başka anlam ifade edecek.
Kendimi ifade edemeyeceğim kadar çok canım yandı.  Annemin üzülmesi, onun kalbinin burukluğu beni çok düşündürdü.  Çok üzdü. Bi kac gündür hayalet gibi dolaştığımı fark ettim.
Bugün biraz kendime geldim ve buraya bu duygularımı not düşmek istedim.

Bizim daha doğrusu benim yaşadığım ilk cenaze; dedemin, yani babamın babasının cenazesiydi. Onu kabullenmek idrak etmek çok daha ağır olmuştu.  Sonra 4 sene sonrasında babaannemi kaybettik. Simdi üzerinden bi buçuk sene geçmişti ki, anneannem de gitti.
Sabah 6da haberi aldık.  Hemen teyzeme ve dayıma gittik. Biletler ayarlandı, havaalanına gidildi. Teyzem ve dayılarımı yolcu ettik. (Annem bi gün öncesinden memlekete doğru yola çıkmıştı,  sabah 5 de memlekete indi hemen ardından acıhaber geldi.)
Dayimlarin memlekete inip, köyümüze gitmeleri, haberi aldiklari dakikadan itibaren tam 12 saat sürdü.
Bu da gurbetin başka bir acı yüzü  maalesef.
Uzak olmak korkularımızı arttırıyor.  Ya yetişemezsem,  ya son bir defa göremezsem...

Fânisin dünya. 
Gerçekten, kimseye kalmıyorsun.  Kimse senden bir çöp dahi alıp götüremiyor. 
Peki bu insanlar farkına varamıyor mu bunun.  Kavgalar, küslükler hepsi bu dünyada kalacak. Para, mal, mülk hepsi burada kalacakken. Neden? Ne için bu çaba??

Yeni yıldan hiç bir zaman bir beklentim olmadı.  Benim beklentim yalnızca Rabbimden.

Hayırlar bekliyorum...

💛ARALIK💛 AYI NOTLARI

Yaz Olric; bundan sonra gözümüze takilan, aklimizda kalan, gönlümüze hitap eden hatta damagimizda kalan tüm güzellikleri bu baslik altinda topluyoruz. Duyduk duymadik demeyin, hatta duyanlar duymayanlara duyursun bi zahmet 👀😉 Hadi bakalim bu ay neler not almisiz hep birlitke bir göz atalim, keyifli okumalar. 

👇

Ayin Hadisi:

‘Herkim kardeşini (işlediği) günahtan dolayı ayıplarsa, kendisi o günahı yapmadan ölmez!’ buyurdu.”

Tirmizi 2620

👇

Ayin Duasi;

Bakara Suresi 67. Ayet

Okunuşu: “…Eûzu billâhi en ekûne minel câhilîn.”

Anlamı: “…Cahillerden olmaktan Allah’a sığınırım.”

👇

Dogruluguna katildigim söz:  

"Kimseyi küçümseyecek kadar büyük değilsin. Çünkü gün gelir, küçümsediğin her şey için önemsediğin bir bedel ödersin..." Lev Tolstoy. 

👇

Ayin Filmi:

Hatchi 💓

👇

Ayin Dizisi;

Netflix dizisi; The Protector  / Muhafiz

👇

Ayin kelimesi;

mütemadiyen; ( Arapca) Hic ara vermeksizin, sürekli. 

👇

Ayin Siiri: 

İstanbul’u Dinliyorum - Orhan Veli

👇

Ayin Sehri;

Tabiki Istanbul

Kaktüs dekorasyon fikirleri

Çiçekleri sevmeyen yoktur herhalde 😊
Hele ki kadınlar...
Peki kaktüsü de sevebilir miyiz. Ben seviyorum. Ne zaman başladı kaktüs sevgim bilmiyorum. Ama uzun zamandır gözüm sürekli kaktüslere takılıyor ve süreki yenilerini almak istiyorum.
Ilk kaktüsümü Ikea dan almıştım.  Sırf dekoratif amaçlı.  Sonra diğeri, sonra benzeri derken şu an 9 tane mini kaktüsüm bana bakıyor 😍🌵

Hem sizlere, hem kendime bir kaç tane dekorasyon fikri seçtim Pinterest den.

Sondakiler de benimkiler 🤩

Almanyada yaşam 🍂

Merhaba,
Gri renkli almanyadan herkese selamlar.
Burda yaşıyorsanız gri rengin her tonuna alışmışsınız demektir. Yazı aşırı sıcak olmayan, kışı çok da soğuk olmayan, hatta hemen hemen hiç kar yağmayan bu memlekette yaşamak bizler için hem zor hem de vazgeçilmez. 
Burda büyümüşsen "yabancısın", zaten türkiyeye gittiğinde de cok farklı değilsin. 

Almanlar zannedildiği gibi mahkeme suratlı insanlar değiller, bir çoğu yardımsever ve güler yüzlüler. Kamusal alanda derdinizi anlatacak ve gündelik hayatın akışına hâkim olacak kadar almanca bildiğiniz zaman tek bir sorun yaşamayacaksınızdır.

Babam zamanında gelmiş yerleşmiş buraya sonra da annemi, kız kardeşimi ve beni de getirmiş. O gün bugündür geri dönmeyi planlıyorlar.  Ama günden günedaha da fazla yerleşiyoruz buraya farkında olmadan. Ben yakın tarihte eşimi getirdim misal 😀.
"Hani temelli dönüyordun" sorusuna da cok maruz kaldım açıkçası.  🙈
Şimdi hayatımızı burda kurmanın çabasındayız. 
Bu süreçte sizler de bizimle heyecanımızı, mutluluğumuzu ve hayallerimizi paylaşabilirsiniz. 

Sevgiler...